Bekende Tennistermen uitgelegd

Met grote namen als Novak Djokovic en Iga Switaek en vier spannende Grand Slams van Wimbledon tot de French Open is tennis een van de meest iconische sporten ter wereld. 

De sport heeft een rijke geschiedenis en de ATP Tour voor mannen en de WTA Tour voor vrouwen weten het publiek over de hele wereld te blijven boeien.

Maar voor degenen die niet bekend zijn met de sport, kan het scoresysteem van het tennis vaak ingewikkeld en onlogisch blijken te zijn en kan het sommigen er zelfs van weerhouden zich in de sport te verdiepen.

Advantage? Deuce? Tie-break? Wat betekent dat allemaal?

Hier werpen we een blik op het scoresysteem in tennis, tegelijkertijd leggen we uit wat enkele van deze belangrijke termen betekenen.

Wat zijn 'games' in het tennis?

In de basis werkt tennis in drie fases: games, sets en matches.

Een game is de eenvoudigste van de drie en wordt in principe gespeeld totdat een speler als eerste vier punten heeft gescoord, tenzij de tegenstander ook vier punten heeft, maar daarover snel meer.

Een tenniswedstrijd begint met één speler die serveert en elke speler kan scoren, ongeacht of hij serveert of niet.

Als een opslag het netsnoer raakt, maar verder een legale opslag is, wordt het woord 'let' geroepen en krijgt de serveerder nog een kans om te serveren zonder een punt te verliezen.

Twee opeenvolgende onreglementaire opslagbeurten kosten een speler echter een punt. Punten kunnen op verschillende manieren worden gescoord in tennis, maar worden meestal toegekend als een speler de bal op een legale manier over het net slaat naar de kant van de tegenstander zonder dat de tegenstander de bal terug speelt.

Dit is waar dingen een beetje lastig kunnen worden, omdat een gescoord punt niet betekent dat de speler een 1-0 voorsprong neemt. In plaats daarvan is de optelling van punten in tennis uniek.

Beide spelers beginnen op nul punten, ook wel 'love' genoemd. Eén gescoord punt betekent dan dat een speler doorgaat naar 15, dus zodra het eerste punt van het spel is gescoord, leidt één speler met 15 punten naar love.

Twee punten worden dan aangeduid met 30 en drie punten worden aangeduid met 40. Dus als de ene speler drie punten heeft gescoord en de andere twee, staat de ene speler 40-30 voor.

Met vier punten wint een speler de game, tenzij zijn tegenstander ook vier punten heeft gescoord, wat betekent dat de score 40-40 zou zijn. Dit staat bekend als 'deuce'.

Als spelers gelijk staan op 40-40 of 'deuce', wint de winnaar van het volgende punt in de game de game niet, maar krijgt hij of zij ''advantage' (voordeel).

Om de game te winnen, moeten ze dan het volgende punt pakken. Als een speler echter 'advantage' heeft, maar zijn tegenstander wint het volgende punt, dan gaat de game terug naar 40-40 of 'deuce'.

Het spel gaat op deze manier verder en is pas afgelopen als één speler 'advantage' heeft en het volgende punt weet te winnen.

Het is goed om op te merken dat er binnen de tennisregels geen limiet is aan het aantal keren dat spelers gelijk kunnen spelen bij 'deuce'.

Zodra spelers een game achter de rug hebben, serveert de andere speler in de tweede game.

Wat zijn 'sets' in het tennis?

De volgende fase van een tenniswedstrijd is de zogenaamde 'set'. Om een 'set' te winnen, moet een speler zes games winnen of zeven in het geval van een tiebreak.

Om een wedstrijd te winnen, moeten spelers meestal twee of drie sets in totaal zien te winnen. Sommige tenniswedstrijden zijn best-of-three sets, terwijl andere, zoals de wedstrijden in de Grand Slam voor mannen, best-of-five sets zijn.

Ter verduidelijking: als een speler zes games heeft gewonnen en zijn tegenstander maar vier, dan heeft speler een met 6-4 gewonnen.

Om een set te winnen, moet een speler zes games winnen, maar ook een voorsprong van minstens twee games hebben.

In alle sets behalve de laatste set - waarover dadelijk meer - wordt er een tiebreak gespeeld, als de stand 6-6 is,

Wat is een 'tiebreak' in het tennis?

Vroeger was er geen tiebreak in de laatste mogelijke set van een tenniswedstrijd. In plaats daarvan ging de set door , waarbij de de ene game na de andere werd gespeeld totdat één speler een totale voorsprong van twee games had bereikt om zo de set te beslissen.

Dit leidde tot een aantal ongelooflijk lange partijen: de laatste set van John Isners gevecht met Nicolas Mahut in 2010 op Wimbledon eindigde in 70-68 in het voordeel van de Amerikaanse ster Isner en duurde 8 uur en 11 minuten.

Maar vanaf 2019 werd er een nieuwe regel geïntroduceerd in Grand Slams waarbij de laatste set, bij een stand van 6-6, overgaat in een 10-punts tiebreak.

Dit is vergelijkbaar met een standaard tiebreak, waarbij de winnaar de speler is die als eerste 10 punten haalt in de tiebreak met minimaal twee punten voorsprong.

Als een speler 10 punten haalt, maar geen twee punten voorsprong heeft, gaat de wedstrijd door totdat een speler wel twee punten voorsprong heeft.

De oorsprong van het aparte scoresysteem in tennis is niet met zekerheid vast te stellen, maar velen geloven dat het is ontstaan doordat wijzers van klokken werden gebruikt om de score op de baan bij te houden, waarbij het een kwartslag draaien van de hand een score van 15, 30 en 45 aangaf, wat betekende dat wanneer de klok op 60 stond, de wedstrijd was afgelopen.

Let op: odds kunnen onderhevig zijn aan veranderingen