Sommige rivaliteiten zijn gestoeld op een stekelige vijandigheid, sommige op tastbare haat. Andere bestaan gewoon gewoon omdat twee van de allergrootsten een podium delen, het tegen elkaar opnemen, strijden om de top van hun discipline te bereiken.

Dat laatste geldt zeker voor Roger Federer en Rafael Nadal, misschien wel de twee grootste tennisspelers aller tijden, wier levens en carrières elkaar lange tijd doorkruist hebben.

In het tennis is het vaker voorgekomen dat twee spelers op hun hoogtepunt de sport hebben gedomineerd: McEnroe/Borg, Sampras/Agassi, Navratilova/Evert. Maar tijdens de periode Federer/Nadal heeft de sport misschien wel zijn absolute hoogtepunt bereikt.

Tennis heeft de unieke eigenschap om bijna nooit periode zonder absolute toppers te hebben. Van de jaren 70 tot op heden was de beste speler ter wereld altijd een echte grootheid van de sport. Het tennis kent een bijna ononderbroken tijdlijn met toppers van Connors naar Borg, naar McEnroe, naar Lendl, naar Becker, naar Edberg naar Sampras.

Er was weliswaar een korte periode rond de eeuwwisseling waarin de nummer 1-positie van de wereld regelmatig van eigenaar wisselde, in afwachting van de volgende grootheid in het spel.

Maar in 2001 werd Pete Sampras, de regerend kampioen van Wimbledon, die 56 van zijn laatste 57 wedstrijden op SW19 had gewonnen, verslagen door een 19-jarige Roger Federer, die slechts twee jaar later zijn eerste Grand Slam op Centre Court zou winnen.

De Zwitser zou de Slams domineren op een manier die nog niet eerder was vertoond bij de mannen.

Van 2003 tot 2008 won Federer vijf keer op rij Wimbledon en de US Open en drie keer de Australian Opens. Ondanks het feit dat Sampras Wimbledon zeven keer won in acht jaar, lukte het hem nooit om meer dan vier Grand Slams op rij te winnen. Daarnaast krijgt hij het ook niet voor elkaar om drie Slams in één jaar te winnen - Federer slaagde er drie keer in om de Australisch-Amerikaanse Wimbledon hattrick te winnen.

De enige Grand Slam die hij nog niet had gewonnen was de French Open.

En toen kwam dus Rafael Nadal

Van 2005 tot 2010 wonnen Federer en Nadal samen 21 van de 24 beschikbare Slams.

Alleen al in de finales versloegen Federer en Nadal elkaar negen keer, met nog eens vijf halve finales erbij.

Neem nou de zomer van 2005. Federer heeft vier Grand Slams gewonnen op weg naar de French Open, waar zijn record slechts 9-6 is. Hij bereikte dat jaar voor het eerst in zijn carrière de laatste vier, waar hij het opnam tegen een 19-jarige Nadal, die op die dag zijn verjaardag vierde.

De nummer 1 van de ranglijst verloor in vier sets van de jonge Spanjaard, en twee dagen later zou Nadal zijn eerste Slam winnen.

Federer was duidelijk 's werelds beste speler op gras en hardcourt, maar het was duidelijk dat er een enorm obstakel was opgestaan in zijn zoektocht naar die ene tot dan toe ongrijpbare Grand Slam.

De volgende drie jaar had hij het geluk om aan de andere kant van Nadal te worden geloot, wat betekende dat hij het niet meer tegen hem op hoefde te nemen in de halve finale.

Natuurlijk had hij de pech om Nadal in de drie opeenvolgende finales tegen te komen, waarbij hij in totaal slechts twee sets van zijn tegenstander wist af te pakken.

Hij boekte wel een eindzege op Nadal op klei tijdens de Hamburg Masters van 2007, maar de French Open bleef buiten bereik.

Nadal had het tegenovergestelde probleem. Hij domineerde op klei meer dan welke speler dan ook in de geschiedenis, maar zijn resultaten op de andere Slams bleven toch behoorlijk achter.

Tegen het einde van 2007 had hij een derde titel veroverd in Parijs, maar hij wist in datzelfde jaar niet eens de halve finale te bereiken in de Verenigde Staten of Australië.

Nadal verbetert zich op Wimbledon

De Spanjaard stond twee keer in de finale op SW19 - beide keren natuurlijk tegen Federer - en de finale van 2007 ging nog best behoorlijk gelijk op. Nadal verzuimde vier breakpoints in twee games om te zetten in de beslissende set en Federer ging er vandoor met de winst.

Beide mannen waren zo dominant op respectievelijk gras en klei dat ze een 'Battle of Surfaces' oefenwedstrijd speelden, waarbij de ene helft van de baan gras was en de andere helft klei.

De wedstrijd werd twee weken voor Federer's overwinning op Nadal gespeeld op de Hamburg Open. De Zwitser was 48 wedstrijden aan het winnen op gras, terwijl Nadal 72 wedstrijden aan het winnen was op klei. Nadal won via een tiebreak in de beslissende set. Er stond vrijwel niets tussen de twee mannen.

Maar 2008 zou alles veranderen…

bet365 News Team

• • 
  •