Auteur John MacDonald neemt ons mee in de professionele carrière van een van de grootheden aller tijden van de bokssport, Naoya Inoue.
In 24 gevechten hebben slechts drie van zij tegenstanders de laatste bel gehoord.
Dat is op zich al indrukwekkend, maar wat het echt opmerkelijk maakt, is dat 18 van die gevechten om wereldtitels gingen.
Tijdens de beginjaren van Naoya Inoue's carrière was het duidelijk dat hij speciaal was.
Hij ging professioneel toen hij 19 was en in zijn vierde gevecht nam hij het al op tegen de wereldranglijstaanvoerder Ryoichi Taguchi voor de Japanse titel in het lichtgewicht. Taguchi zou later de IBF en WBA wereldtitels veroveren, maar op die avond was hij geen partij voor het wonderkind, want Inoue won een unanieme beslissing.
Acht maanden later werd Inoue wereldkampioen na zijn zesde gevecht. Een paar dagen voor zijn 21e verjaardag versloeg 'Monster' Adrian Hernandez in de zesde ronde en won zo het WBC-lichtgewicht.
Op dat moment werd Hernandez beschouwd als een van de beste vechters in de 105 pond divisie. Ondanks de kloof in ervaring was Inoue gewoon te goed. Geen enkele Japanse vechter heeft een wereldtitel gewonnen in minder gevechten.
Een succesvolle verdediging tegen Wittawas Basapean volgde, maar Inoue ontgroeide de divisie al snel. In plaats van naar vlieggewicht te gaan, koos hij ervoor om twee gewichtsklassen omhoog te gaan en het op te nemen tegen Omar Narvaez. De WBO-supergewichtkampioen was dan wel 39 jaar oud, maar hij maakte nog steeds aanspraak op de eerste plaats op 115 pond.
Narvaez was een sluwe southpaw met een uitgebreide amateurcarrière, die zijn titel 11 keer met succes had verdedigd, nadat hij eerder de WBO-band op vlieggewicht in handen had gehad. Het was een risico om het tegen de Argentijn op te nemen, maar Inoue was ervan overtuigd dat hij het aankon. Zijn vertrouwen was terecht want hij stopte de veteraan in de tweede ronde.
In 2017 leek het erop dat de Japanner op het punt stond om supergevechten te krijgen tegen Juan Francisco Estrada en Roman 'Chocolatito' Gonzalez, want hij deelde een kaart met het bovengenoemde koppel en dwong Antonio Nieves om zich terug te trekken op zijn kruk aan het einde van de zesde ronde.
Deze gevechten kwamen echter nooit tot stand omdat het voor Inoue opnieuw te lastig werd om op gewicht te blijven. Hij verliet de divisie na zeven succesvolle verdedigingen van zijn gordel.
De Japanse sensatie had geen interesse in een makkelijkere tegenstander terwijl hij acclimatiseerde naar bantamgewicht. In plaats daarvan daagde hij Jamie McDonnell uit voor de WBA 'Regular' gordel.
McDonnell was massief met zijn 118 pond; hij had een grotere reikwijdte dan Mike Tyson en een lengtevoordeel van vijf inch (12,7 cm). Waarnemers vroegen zich af of Inoue's kracht, die verwoestend was in de lagere gewichtsklassen, hetzelfde effect zou hebben op bantamgewicht. Inoue legde zijn twijfelaars het zwijgen op door de Engelsman in de eerste ronde te stoppen.
In 2018 nam hij deel aan de World Boxing Super Series, waarin acht van de beste bantamgewichten ter wereld het tegen elkaar opnamen. In de eerste ronde van het toernooi onderging voormalig wereldkampioen Juan Carlos Payano hetzelfde lot als McDonnell, want hij werd binnen de eerste drie minuten gestopt door 'Monster'.
In de halve finale nam Inoue het op tegen de ongeslagen IBF-titelaar Emmanuel Rodriguez. De Puertoricaan slaagde waar Inoue's vorige bantamgewicht tegenstanders hadden gefaald, Hij hoorde namelijk de bel nog bij einde van de openingsronde. Het gevecht was echter al in de tweede ronde voorbij.
In de finale nam de Japanner het op tegen viervoudig wereldkampioen Nonito Donaire. De Amerikaan was een belangrijke underdog, maar had zijn carrière nieuw leven ingeblazen door terug te gaan naar bantamgewicht, nadat hij eerder gevochten had op vedergewicht.
Het werd een klassieker, want de veteraan kon het zware geschut van zijn jongere tegenstander weerstaan en reageerde met harde counters. De actie ging op en neer, maar uiteindelijk zegevierde Inoue op de scorekaarten van de jury.
Het gevecht werd door fans en kenners uitgeroepen tot Gevecht van het Jaar. Er was dan ook veel spanning in de aanloop naar een rematch tweeënhalf jaar later.
Sinds hun eerste ontmoeting had Donaire de WBC-riem veroverd, waardoor er drie wereldtitels op het spel stonden. Hun eerste ontmoeting was competitief, hun tweede niet. Donaire lag in de eerste ronde op het canvas en het gevecht eindigde in de tweede ronde.
In december vocht Inoue tegen WBO-houder Paul Butler om onbetwist kampioen te worden. Er werd verwacht dat de Engelsman vroegtijdig zou worden gestopt, maar hij overtrof de verwachtingen en overleefde tot de 11e ronde voordat hij aan zijn lot overleed.
Nu de 118 pond divisie leeggeruimd is, durft Inoue opnieuw groots te denken door het op te nemen tegen WBC- en WBO-kampioen Stephen Fulton.
Zoals eerder het geval was toen Inoue een gewichtsklasse omhoog ging, is het de vraag of zijn kracht net zo krachtig zal zijn tegen de grotere vechters.
Ondanks de vele knock-outs, zou het onjuist zijn om Inoue alleen maar een hard sttende bokser te noemen. Hij is een vaardige technicus wiens stoppages het resultaat zijn van zowel precisie als kracht.
Alles wat Inoue doet wordt ondersteund door uitzonderlijk voetenwerk. Hij is altijd perfect in balans en heeft het vermogen om elke ring claustrofobisch te laten aanvoelen.
Ongeacht de uitkomst tegen Fulton, hebben we het voorrecht gehad om getuige te zijn van de carrière van een uitzonderlijke vechter.
Let op: odds kunnen onderhevig zijn aan veranderingen
Alleen beschikbaar voor nieuwe klanten van 24 jaar of ouder. Min. storting vereist. Uitbetalingen zijn exclusief wedkredieteninzet. Algemene voorwaarden, tijdslimieten en uitsluitingen gelden.