Hier lees je alles wat je moet weten over de NHL, de National Hockey League. Hoe deze werkt, bekende termen, de divisies en meer.
Het doel van elke wedstrijd in de NHL is dat een team meer doelpunten scoort dan het andere team. Een doelpunt wordt gescoord wanneer de puck volledig over de doellijn tussen de palen en onder de dwarslat gaat, zonder dat deze het net per se hoeft te raken.
Als er in de reguliere speeltijd geen winnaar kan worden bepaald, wordt er één periode van sudden-death overtime gespeeld om een winnend doelpunt te vinden.
Als de twee teams na de overtime nog steeds gelijk staan, vindt er een shootout plaats waarbij elk team drie schutters kiest voor drie volledige rondes van penalty's, waarbij beide teams om de beurt schieten.
Het team met de meeste gescoorde doelpunten na drie rondes wint de wedstrijd. Als de stand nog steeds gelijk is, gaat de shootout verder in een sudden-death format, waarbij het winnende team wordt bepaald wanneer één team in een bepaalde ronde scoort en het andere team niet.
Er zijn geen shootouts in de play-offs; de overtime gaat door tot er een winnend doelpunt wordt gescoord.
Een NHL-wedstrijd is verdeeld in drie periodes van 20 minuten, waarbij de klok alleen loopt wanneer de puck in het spel is.
Als de scores aan het einde van de reguliere speeltijd gelijk zijn, gaat de wedstrijd naar overtime.
Overtime in het reguliere seizoen werkt anders dan overtime in de play-offs.
In het reguliere seizoen spelen teams tegen elkaar in een drie-tegen-drie format in overtime gedurende één periode van vijf minuten. Als de scores dan nog steeds gelijk zijn, gaat de wedstrijd naar een shootout.
In de play-offs spelen teams echter doorlopende periodes van 20 minuten overtime met vijf-tegen-vijf tot er een doelpunt wordt gescoord.
NHL-teams mogen 23 spelers op hun actieve roster hebben gedurende het seizoen, met een maximum van 20 spelers die zich mogen omkleden voor een bepaalde wedstrijd.
De drie actieve spelers die zich niet omkleden voor een wedstrijd worden aangeduid als "healthy scratches".
Er zijn vijf verschillende posities in een ijshockeyteam: center, linker vleugelspeler, rechter vleugelspeler, verdediger en doelman. Het roster bestaat uit een combinatie van spelers in die posities.
Spelers kunnen natuurlijk worden ingezet op een positie die niet noodzakelijkerwijs hun voorkeur heeft, afhankelijk van verschillende factoren, waaronder blessures en schorsingen in het roster vóór een wedstrijd, of in-game strategieën zoals een grotere behoefte aan aanval.
Tijdens een wedstrijd mag een team maximaal zes spelers tegelijk op het ijs hebben, waarvan er één meestal een doelman is.
De samenstelling van de vijf schaatsers ligt niet vast, maar bestaat meestal uit drie aanvallers (center, linker vleugelspeler, rechter vleugelspeler) en twee verdedigers.
Situaties in de wedstrijd kunnen die opstelling veranderen, bijvoorbeeld wanneer teams hun doelman laat in de wedstrijd wisselen voor een extra aanvaller wanneer ze achter staan.
In strafsituaties, wanneer een team een man-meer of twee-man-meer voordeel heeft (bekend als powerplays), kunnen er meer aanvallend ingestelde spelers op het ijs staan in plaats van verdedigers, omdat het team met het voordeel de extra ruimte die beschikbaar is door de minderheid van de tegenstander probeert te benutten.
Omgekeerd kan het team met minder spelers, dat "penalty killt", zijn betere verdedigend ingestelde spelers op het ijs hebben zolang de straf duurt.
In een snelle en hectische sport waarin fysiek contact een groot deel van het entertainment uitmaakt, bestaat de kans dat spelers te ver gaan en een straf krijgen.
Er zijn verschillende gradaties van straffen, afhankelijk van de ernst van de overtreding:
Penalty Shot - Een vrije worp op doel tegen de doelman na illegaal van achteren te zijn gehinderd bij een duidelijke kans op doel.
Minor penalty - 2 minuten
Major penalty - 5 minuten
Misconduct penalty - 10 minuten
Game Misconduct/Ejection - De rest van de wedstrijd
Tripping (haken)
Een tegenstander laten struikelen door een stick of het eigen lichaam te gebruiken, waarbij de straf mogelijk wordt verhoogd als dit leidt tot een blessure.
Slashing (slaan)
Met kracht met een stick naar een tegenstander slaan, hoewel er geen contact nodig is om een straf te krijgen.
Roughing (ruw spel)
Een tegenstander duwen of schoppen, weg van het spel op het ijs, of nadat het fluitsignaal is geklonken.
Boarding (tegen de boarding drukken)
Een tegenstander met geweld tegen de boarding duwen, checken of laten struikelen.
Charging (opladen)
Wanneer een speler meer dan drie passen neemt om te versnellen of springt voordat hij een tegenstander raakt.
Holding (vasthouden)
Het lichaam, de kleding of de uitrusting van een tegenstander vastpakken met de handen of de stick.
Cross-checking (dwars slaan)
Een speler raken met de stick wanneer deze met beide handen wordt vastgehouden en geen enkel deel ervan op het ijs staat.
Misconduct (wangedrag)
Deze straffen worden gegeven voor overtredingen die een langere straf rechtvaardigen, zoals het gebruik van beledigend taalgebruik tegen een official, het betwisten van de beslissing van een official of het opzettelijk verstoren van het spel.
Fighting (vechten)
Vechten maakt deel uit van de geschiedenis van ijshockey en hoewel er regels zijn ingevoerd die hebben geleid tot een afname ervan - met het debat over de voortzetting ervan in de NHL nog steeds gaande - wordt het op zijn minst getolereerd.
Fysieke confrontaties tussen tegenstanders waarbij stoten worden uitgedeeld met verwijderde handschoenen worden beschouwd als vechten. Duwen, schoppen en zelfs slaan wanneer de handschoenen nog aan zijn, worden bestraft als "roughing".
Straffen voor vechten
De NHL bestraft spelers voor vechten met een major penalty van vijf minuten in de penalty box. Waar de NHL verschilt van andere competities wereldwijd, is dat het spelers niet automatisch uit de wedstrijd verwijdert voor hun betrokkenheid.
Offside
De aanval van een team kan worden beëindigd door een offside-call, die wordt gegeven wanneer een speler van het aanvallende team de aanvalszone betreedt vóór de puck. Het spel wordt gestopt en hervat met een face-off in de neutrale zone.
Icing
Icing wordt gegeven wanneer een speler de puck vanuit eigen helft over de middenlijn en de rode doellijn van de tegenstander schiet, afbuigt of met de hand of stick slaat zonder te scoren of dat de puck door een teamgenoot wordt aangeraakt. Een face-off in de verdedigingszone van het overtredende team herstart het spel.
Expansieteam Utah Hockey Club zal hun eerste seizoen spelen in 2024/25, ter vervanging van de Arizona Coyotes, waardoor de NHL een competitie van 32 teams blijft, verdeeld in twee conferences, met twee divisies van elk acht teams.
De Eastern Conference bestaat uit de Atlantic Division en de Metropolitan Division, terwijl de Central Division en de Pacific Division de Western Conference vormen.
Het reguliere NHL-seizoen bestaat uit 1.312 wedstrijden, waarbij elk team 82 keer speelt. De actie is gepland van 4 oktober 2024 tot 17 april 2025.
Teams spelen twee keer thuis en twee keer uit tegen vijf van hun divisierivalen, terwijl ze één van hun overgebleven rivalen twee keer thuis en één keer uit spelen en de laatste rivaal één keer thuis en twee keer uit.
Elk team speelt ook twee keer thuis en één keer uit tegen vier van de teams in de andere divisie in dezelfde Conference, en één keer thuis en twee keer uit tegen de andere vier.
De rest van het schema van een team bestaat uit thuis- en uitwedstrijden tegen elk van de teams in de andere conference.
Er zullen vier wedstrijden plaatsvinden in Europa tijdens het komende seizoen, waarbij de Buffalo Sabres en New Jersey Devils twee keer tegen elkaar spelen in Praag, Tsjechië, om het seizoen te openen.
De Dallas Stars en Florida Panthers spelen begin november twee keer in Tampere, Finland.
Zestien teams kwalificeren zich voor de NHL play-offs, acht uit elke conference.
De top drie teams in elke divisie kwalificeren zich automatisch voor de play-offs, terwijl de twee teams uit elke conference - ongeacht de divisie - met de hoogste puntentotalen buiten die zes teams zich ook plaatsen voor de postseason. Deze twee teams staan bekend als de "wild cards".
Alle vier rondes van de play-offs worden gespeeld in een best-of-seven format, waarbij het eerste team dat vier wedstrijden in de serie wint, doorgaat, terwijl het thuisvoordeel toekomt aan het team dat het beste reguliere seizoenrecord had.
In de eerste ronde van de play-offs speelt de divisiewinnaar met het hoogste puntentotaal tegen de wild card met het laagste puntentotaal in dezelfde conference, terwijl de andere divisiewinnaar tegen de hoger geplaatste wild card speelt.
Dat betekent dat de teams die zich als tweede en derde in hun divisie hebben gekwalificeerd, tegen elkaar spelen binnen de bracket die wordt aangevoerd door hun divisiewinnaar.
De vier winnaars van elke serie in elke Conference gaan door naar de tweede ronde, waarbij de twee winnende teams strijden om de Conference Finals.
Die twee winnaars spelen dan tegen elkaar in de Stanley Cup Finale voor het recht om gekroond te worden tot kampioensteam van het seizoen.
Let op: odds kunnen onderhevig zijn aan veranderingen
Alleen beschikbaar voor nieuwe klanten van 24 jaar of ouder. Min. storting vereist. Uitbetalingen zijn exclusief wedkredieteninzet. Algemene voorwaarden, tijdslimieten en uitsluitingen gelden.